Negen maanden later

Het is voorbij...

Inmiddels al weer een aantal dagen terug in Nederland, blijft het toch nog steeds een beetje wennen weer thuis te zijn. Wat een jaar!

Om toch nog even vast te leggen wat er de laatste maand zoal nog gebeurd is, bij deze de allerlaatste blog.

Na mijn tijd in de jungle in Ecuador ben ik naar Cuzco, Peru, gevlogen. Daar zou ik in het hostel Philip, Richard en Daan (3 vrienden van school uit Haarlem) treffen. Zo gezegd, zo gedaan. De jongens gemeet en hun reisgenoten leren kennen en vandaar zijn we met z'n 6en verder gereisd.

We zijn toen naar Machu Picchu gegaan, een oude Inca stad die zo'n 100 jaar geleden ontdekt is. Heel erg mooi, fantastische ligging zo bovenop een bergkam met ravijnen aan beide kanten, in de wolken, tussen de groenen bergen.
Met de trein naar het dorpje in de buurt gegaan en middenin de nacht opgestaan om zo vroeg mogelijk boven te zijn zodat we ook nog een stempel konden bemachtigen om de Huayna Picchu te beklimmen.

Daarna zijn we eigenlijk meteen richting Bolivia gereisd. Met de bus, via Puno naar Copacobana (Bolivia). Onderweg het Titicaca meer nog overgevaren. Toen een dag in Copacobana doorgebracht en vervolgens naar La Paz gegaan.

In La Paz hebben we een paar dagen gewoon gechilld. Lekker uitslapen, leuk uiteten en de stad een beetje ontdekken. Onder andere een Nederlands cafe gevonden waar ze zowaar bitterballen, hutspot e.d. op het menu hadden staan! Moesten we uiteraard even naartoe.

Vanuit La Paz hebben zijn we voor een dagje de 'World's most dangerous road' aka 'Death Road' naar beneden gefietst. Ontzettend leuk. Je begint zo hoog dat er nog sneeuw en ijs ligt en tegen de tijd dat je helemaal beneden bent sta je in een korte broek en een shirt met korte mouwen omdat het zo warm is.

Vanuit La Paz zijn we toen naar het coloniale stadje Sucre gegaan, wat tegelijk ook de stad is waar de regering zetelt.
Vervolgens weer met de bus naar de hoogste stad ter wereld afgereisd: Potosi. Daar hebben we de mijnen bezocht, wat echt een hele ervaring was! Stoffig, warm, een enigzins gestoorde gids die een staaf dynamiet gebruikte als cigaar... Erg bijzonder.

Na Potosi kwam Uyuni, van waaruit we een 3 daagse tour gedaan hebben in een 4WD langs de zoutvlaktes en de gekleurde meren, thermische bronnen en vulkanen in het zuiden van het land. Landschappelijk echt bizar, indrukwekkend.
Gelukkig hadden we een erg relaxde gids, die ons een beetje ons eigen programma liet trekken, dus we zijn vrijwel niemand tegen gekomen. Daarbij vond hij het ook prima als we op het dak van de auto gingen zitten, wat ondanks de vrieskou echt fantastisch was.
De zoutvlaktes zelf hebben we onze laatste dag gedaan. In het donker daarheen gereden zodat we met zonsopgang daar zouden zijn. Een grote witte zee. Zover als het oog kan zien. Onvoorstelbaar.

Om het programma nog even zo vol mogelijk te maken als kon, zijn we die nacht met de trein naar Tupiza gegaan, zodat we daar de volgende dag konden gaan paardrijden. Nu ook met een paar ex-huisgenootjes die met Philip en mij in Buenos Aires gezeten hadden. Ontzettend gezellig. Lekker dagje.

Toen weer helemaal terug naar La Paz. En de volgende middag ben ik naar Lima gevlogen, waar ik nog een dag gezeten heb, alvorens naar Amsterdam te vliegen.

En nu. Thuis.
It's over...

Maar wat een geweldig jaar is het geweest! Wat een fantastische dingen gezien en gedaan, superleuke mensen ontmoet en weer gezien.
Mooie herinneringen.